adhwaanam.........

                                           അധ്വാനം 

അധ്വാനിക്കുക തന്നെയായിരുന്നു..

പകലന്തിയോളം ...!

ഉള്ളുരുക്കങ്ങളിലെ തേട്ടമെപ്പോഴും,

കതിര് പതിരോട് ചേരരുതേ ...

എന്നായിരുന്നു...!  

ജീവിതം മുഴുവനും അവൾ ..

കതിരും ,പതിരും -

വേർതിരിക്കുകയായിരുന്നു....!

മനപ്പൂർവ്വമായൊരു നന്മയും ചെയ്തില്ല..

ഹൃദയം പ്രേരിപ്പിച്ചവയല്ലാതെ ...!

മനപ്പൂർവ്വമായൊരു തിന്മയും ചെയ്തില്ല ...

ഹൃദയം വിലക്കിയതു കൊണ്ടു മാത്രം ....!

ഹൃദയം...,

അവൾക്കു ദൈവത്തിൻറെ -

സമ്മാനമായിരുന്നു....!

ഏഴാമാകാശത്തിനുമപ്പുറത്തെക്കുറിച്ച -

സ്വപ്നങ്ങളൊക്കെയും ,

അവൾ അരുമയോടെ കാത്തു വെച്ചയിടം ...!

ഇടയ്ക്കൊക്കെ -

അറിയാതെയും കൊഴിഞ്ഞുതിർന്ന -

നന്മയുടെ ഒറ്റ വിത്തുകൾ ,

അവൾ എണ്ണിയതേയില്ല ....!

ഒന്നു കാലിടറി വീണപ്പോൾ -

അധ്വാനമൊക്കെ പെട്ടെന്ന് നിലച്ചു ....!

ഇത്ര നാൾ കഷ്ടപ്പെട്ട് -

വേർതിരിച്ചതൊക്കെയും,

തട്ടിത്തൂവി ഒന്നായിച്ചേർന്നോ -

എന്നവൾ വല്ലാതെ പേടിച്ചു ...!

ഹൃദയത്തിൽ കോരിയെടുത്ത് -

കണ്ണീരു കൊണ്ട് കഴുകി-

ഉൾത്താപത്താൽ  തോർത്തിയെടുത്ത്,

കണ്ണ് തുടച്ചു നോക്കുമ്പോൾ ...

അത്ഭുതം കൊണ്ട് മിഴിഞ്ഞു പോയി ...!

പതിരൊക്കെയും , 

കതിരായി മാറിയിരിക്കുന്നു..... !!

ഒരൊറ്റ മണിയും അവശേഷിക്കാതെ -

എല്ലാം ..

നന്മയുടെ പൊന്കതിരുകൾ മാത്രം ....!

വല്യുമ്മയുടെ തസ്ബീഹു മാലയിലെ -

മുത്തുകൾ പോലെ...

ഇരുളിലും തിളങ്ങുന്നവ ....!!!