ഒരു വിലാപം ....
വിട പറയുന്ന ഡിസംബർ രാവിൻറെ,
മഞ്ഞുറഞ്ഞൊരീ കാനന സന്ധ്യയിൽ -
നിനവെരിയുന്ന തരളമാം ഹൃത്തിനെ ,
പൊതിയുമിളം തൂവൽ കൊക്കാലൊതുക്കിയീ -
ഇല കൊഴിഞ്ഞ പടുമരച്ചില്ലയിൽ ,
പിടഞ്ഞൊതുങ്ങിയിരിക്കയാണൻപിൻറെ-
ചിറകൊടിഞ്ഞൊരു ശാരികപ്പൈങ്കിളി ....!
ചിറകു നാമ്പിട്ട നാളുകൾ തൊട്ടെയീ
വിവര ദോഷിയാം പൈങ്കിളി പ്പെണ്ണിനെ -
പറന്നുയരാൻ പഠിപ്പിച്ച സ്നേഹമേ,
ഉയരങ്ങളെന്നും തണലു കാണാത്ത -
മരുപ്പറമ്പാണറിയുന്നുവോ നീ... !
കതിരുണങ്ങിക്കരിഞ്ഞ പാടങ്ങളിൽ -
പതിരു കൊയ്ത്തിൻറെയാർഭാടമേനികൾ..!
മനമുറങ്ങാതെ മിഴികൾപൂട്ടും നിൻ -
കരുതലിൽ മിഴി പൂട്ടിയുറങ്ങി ഞാൻ..!
മുള്ള് കൊത്താതെ ,കണ് ചുവന്നൊരു
ക്രൂര വേടൻറെ വലയിലാകാതെ ,
മുള്ള് കൊത്താതെ ,കണ് ചുവന്നൊരു
ക്രൂര വേടൻറെ വലയിലാകാതെ ,
തളരുവാതെ പിന്നിട്ട വഴികളെൻ-
ചിറകെരിക്കുന്നു കൊടിയ താപത്താൽ.... !
കൊടിയ വേനലിൻ വഴികൾ താണ്ടി നിൻ -
തണലു തേടിയിന്നുയിരു കേഴവേ ...,
എവിടെയായി മറഞ്ഞെന്നുമെന്നിൽ നീ-
ചൊരിഞ്ഞിരുന്നൊരാ ഹരിതസാന്ത്വനം... ?
ഉറവ വറ്റിയൊടുങ്ങിയോ നിന്നിൽ നി -
ന്നുറവെടുത്തൊരാ കരുണനീർത്തടം... ?
മഞ്ഞു മൂടിയണഞ്ഞകന്നൊരു
ഡിസംബറിൻറെ പ്രത്യാശകൾ പോലുമീ -
ചിറകു നോവുന്ന പക്ഷിക്കുരുന്നിനെ -
യോർക്കുവാനെ വിസമ്മതിച്ചതോ... ?
ഉരിയാടുവാനില്ലയൊന്നുമേ കൊക്കിലി -
ന്നുയിർ വെടിഞ്ഞെൻറെ വാക്കും മരിച്ചു പോയ് ...!
ഇല്ല കൊക്കിലായ് പ്രത്യാശയോലുന്നോ -
രൊലിവു നാമ്പിൻറെ തളിരു പോലുമേ...!
കനിവ് ചോരും നിൻ ഹൃദയത്തിലെപ്പോഴും
മുറിവുണക്കുമമൃതവുമായെൻറെ-
യരികിലായ് നീയണഞ്ഞിടൂ സ്നേഹമേ...,
ക്ഷമയൊടുങ്ങാതെ ,യുടൽ വിറക്കാതെ -
കരൾ വിതുമ്പാതെ,യിനിയുള്ള നാളുമീ-
ക്ഷമയൊടുങ്ങാതെ ,യുടൽ വിറക്കാതെ -
കരൾ വിതുമ്പാതെ,യിനിയുള്ള നാളുമീ-
ദുരിത വാഴ്വിൻറെ പർവ്വതം താണ്ടുവാൻ -
ചിറകുകൾക്കു പുതുവൂർജം പകർന്നു നീ-
ചിറകുകൾക്കു പുതുവൂർജം പകർന്നു നീ-
പ്രാപ്തയാക്കുകീ പക്ഷിക്കുരുന്നിനെ...!
ചിറകു നീർത്തിപ്പറന്നോട്ടെ വീണ്ടും ഞാൻ -
പുതു പുലരിയുണർന്നെഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ......!
പുതു പുലരിയുണർന്നെഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ......!
naannaayitundu.. puthuvalsaraashamsakal...
ReplyDeleteകവിത നന്നായിട്ടുണ്ട്.. ആശംസകള്
ReplyDeleteപക്ഷിക്കുരുന്നിന്റെ വിലാപം വാക്കുകളില് അശ്രുപൊഴിക്കുന്നു. നല്ല വരികള്
ReplyDeleteParakkuka veendum thalaraathe pakshikkurunne…….angakale meghapaalikalkkullil maranjirikkunnoraa sooryan….ithiri pularikkulirumaayi kaathirippundaavum
ReplyDelete